Πρέπει να βρω κάτι καλό
που να θυμίζει Ελλάδα.
Τι νά βρω ρε συ; Εύρηκα!
Θα γράψω μαντινάδα.
Με στίχο σένιο και βαθύ
και δύσπιστους θα πείσω.
Μένα με λένε Σαμαρά
και εποχή θ’ αφήσω!
"Σαν ήλιος βγήκες φωτεινός
στου Μόντρεαλ την πόλη.
Πρωθυπουργός ανέλαβα
και έχουν σφίξ’ οι κώλοι."
Όχι! Δεν πέτυχε αυτό,
πρέπει να γράψω άλλο.
Αν το ξεφούρνιζ' ανοικτά
θα μ’ έστελναν στο διάολο.
"Σαν ήλιος βγήκες φωτεινός
στου Μόντρεαλ την πόλη.
Κι αν κάποιος πάει στο καμπινέ
του λέμε «καλό βόλι»!"
Απαπαπα, χάλια κι αυτό.
μα πώς να τα ταιριάξω;
Μάλλον δεν φταίει ο ειρμός,
τη λογική θ’ αλλάξω.
"Σαν ήλιος βγήκες φωτεινός
στου Μόντρεαλ την πόλη.
Κι εγώ πηγαίνω διακοπές
μόνο στο Αργοστόλι."
Σαν νά ‘γινε καλύτερο
μα πάλι δεν μου κάνει.
Πες στ’ ‘Αγιο Πνεύμα Παναγιά
ιδέες να μου βάνει!
"Σαν ήλιος βγήκες φωτεινός
στου Μόντρεαλ την πόλη.
Ως κι η κυβέρνηση νησιά
σε ξένους απεμπόλει(;;;)."
Δύσκολο ειν' να υπηρετείς
σε στίχου μετερίζι.
Έχω κι αυτόν τον Άδωνη
στ’ αυτί μου να τσιρίζει.
- Πρόεδρε άσ' το Μόντρεαλ
το «-όλη» δεν κουμπώνει.
Σκέψου μια εναλλακτική.
Δοκίμασε τ’ αλώνι!
Σαν να ‘χεις δίκιο φαίνεται
Φαήλο Κρανιδιώτη.
Λογοτεχνία δε γίνεται
με στίχο ότι κι ότι!
"Σαν ήλιος βγήκες φωτεινός
τσ’ Αμερικής τ’ αλώνι.
Κι έλαμψες κι ήρθες νικητής
και σ’ αγαπάμε όλοι!"
Θαύμα, υπέροχο, θεϊκό!
Να πού ‘ρθε το Άγιο Πνεύμα.
Στη Σαντορίνη φουλ σαιζόν
τους κόπηκε το ρεύμα!
