Ο Einstein, ο Pascal και ο Newton βολτάρουν στον Παράδεισο. Ο Παράδεισος υπόκειται στους αυστηρότατους νόμους της Κβαντομηχανικής και έτσι (εκλαϊκευμένα, σύμφωνα με το πρότυπο του Schrodinger) παρόλο που δεν υπάρχει και το γνωρίζουμε, η γνώση μας αυτή καταστρέφει την παρατήρηση κι έτσι υπάρχει (ο Παράδεισος, αν το χάσατε). Επειδή λοιπόν στον Παράδεισο είναι όλα βαρετά και ο Einstein δεν την παλεύει μία, προτείνει στους άλλους να παίξουν κρυφτό:
Einstein: Κάτι πρέπει να κάνουμε για να περάσει η ώρα. Θα παίξουμε κρυφτό! Ψήνεστε;
Newton: Ψήνομαι...
Pascal: Ψήνομαι...
Einstein: Ωραία, λοιπόν τα φυλάω πρώτος. Πέντε, δέκα – δεκαπέντε, είκοσι – εικοσπέντε...
[Εξωτερική Ειδυλλιακή Λήψη, σίγαση στον ήχο του μετρήματος]
Ο Pascal με εκκίνηση Usain Bolt φεύγει τρέχοντας προς τον κοντινότερο θάμνο, ενώ ο Newton μένει πλήρως ατάραχος στο σημείο που βρισκόταν. Βγάζει από την τσέπη του μια μεζούρα και μια κιμωλία και, χρησιμοποιώντας τη μεζούρα σαν χάρακα, χαράσσει με την κιμωλία ένα τετράγωνο στο έδαφος και στη συνέχεια στέκεται στο κέντρο του τετραγώνου.
[Εξωτερική Ειδυλλιακή Λήψη, επανέρχεται ο ήχος]
Einstein: ογδονταπέντε, ενενήντα – ενενήνταπέντε, εκατό! Φτου και βγαίνω, κι όποιον βρω τα φτύνω...
Ο Einstein γυρνάει και το βλέμμα του συναντάει απευθείας τον Newton εκεί που τον άφησε.
Einstein: Να ένας Newton, σε βρήκα ρε άχρηστε...
Newton: Δε με βρήκες! Βρήκες Newton σε ένα τετραγωνικό μέτρο. Βρήκες τον Pascal!!!
0 σχόλια:
Post a Comment